En dan niet een impressie, maar gewoon zoals ze eruit ziet. Herkenbaar dus.
Misschien qua creativiteit niet echt indrukwekkend, maar ik wilde het gewoon op deze manier doen.
Als eerste heb ik een mooie foto gezocht en die bewerkt met een fotoprogramma. Veel details eruit gehaald en uiteindelijk kwam ik op het volgende uit.

Ik ben begonnen met het verven van de ogen. Ik dacht de ogen moeten goed zijn, want anders mislukt het hele portret. En dan kan je daar natuurlijk beter mee beginnen.
Gelukkig was ik direct de eerste keer tevreden en ik kan je vertellen dat mijn dochter precies zo kan kijken. Het gevolg is wel dat wanneer ik bezig ben, ik steeds die kritische ogen op mij gericht voel. Zoals een 17-jarige dochter naar haar moeder kan kijken: kritisch, een beetje misprijzend. 'doe je het wel goed!', 'kan je dat wel?'.
Je zou er zenuwachtig van worden!